प्रथितयश हिंदी चित्रपट
निर्माते-दिग्दर्शक संजय लीला भन्साळी आपल्या मराठीत एक निर्माता म्हणून आले असून
"लाल इश्क" हा त्यांनी निर्मित केलेला पहिला मराठी चित्रपट. एका मराठी चित्रपटात
दोन नायिका आणि गाणे नसतील तर फक्त कहाणीच्या भरवशावर तो तग धरू शकेल काय?? उत्तर आहे
होय, जर अनुभव गाठीशी असेल तर बाहेरच्या भाषेतील निर्माताही मराठीत येउन व्यवस्थित
सगळं manage करू शकतो........
एक अभिनेता आणि त्याची
आधीची अर्धवट प्रेमकथा आणि कथेत दुसर्या नायिकेचे आगमन आणि या दोन्ही प्रेमकथांचा वेगवेगळा
अन शेवटी एकत्र शेवट अशी एक वेगळीच कहाणी चित्रपटात
बघायला मिळते.कहाणीची सुरवातच इतकी जोरदार कि खून अन त्याचा शोध घेणारा पोलिस अधिकारी.
मग हि कथा प्रेमकहाणी भोवती दोन कोनानी फिरल्यावर सरतेशेवटी त्या खुनाचा झालेला उलगडा.
वास्तविक बघता या कहाणीला दोन नायिका असूनही एक थ्रिलर कहाणी म्हणून मोजणे जास्त संयुक्तिक
ठरेल !! पण तरीही पूर्णत: थ्रिलर
म्हणता येणार नाही कारण कथेची विविधांगी उठाठेव. खून-खुनाचा हेतू-खुनाची प्रक्रिया-खुनाचा
शोध अन खुनाचा उलगडा अन शेवटच्या काही मिनिटात समजलेले खुनाचे कारण असल्या विविध कोनानी
फिरणारी कहाणी आपण थ्रिलर या संकल्पनेतच मांडायला हवी.ते काहीही असो एका बाहेरच्या
निर्मात्याने मराठीत येउन एक छानशी कहाणी उत्कृष्टरीत्या सादर केलेली आहे.
सुपरस्टार स्वप्नील
जोशीने साकारलेला चित्रपट अभिनेता यश पटवर्धन आणि दोन नायिका १. अंजना सुखानी आणि समिधा
गुरु आणि सोबतच जयंत वाडकर एका महत्वाच्या भूमिकेत/खलनायकाच्या भूमिकेत. स्वप्नील जोशीने
आजवर एक romantic मराठी हिरो अशी आपली प्रतिमा निर्माण केली आहे पण त्याच्या
romantic नसलेल्या अभिनय क्षमतेला वाव देणारी कलाकृती म्हणून भविष्यात लाल इश्क चे
नाव घेतले जाइल. अंजना सुखानी हि हिंदी अभिनेत्री खरे पाहता पण मराठीची तयारी तिच्याकडून
दिग्दर्शक स्वप्ना वाघमारे जोशी यांनी चांगली करवून घेतलेली आहे हे बरेचदा जाणवते.
पण हशा पिकावते समिधा गुरु तिच्या "बाबू" संबोधण्याच्या पद्धतीने. हे
"बाबू" संबोधन इनक्लुड कार्यासाठी दिग्दर्शकाचा हेतू काहीही असो पण झालंय
ते हास्यास्पद. दोन्ही अभिनेत्र्यांच्या अभिनयातील कमतरतेबद्दल बरेच विशद करता येईल
पण सध्या त्यांचे सौंदर्य अन स्वप्नील जोशीचा
अभिनय हीच अभिनयाची खासियत.
एक मराठी सिनेमा, एक
त्रिकोणी प्रेमकथा
आणि उल्लेखनीय नसलेले संगीत अशी
एक कथा म्हणजे
लाल इश्क. दोनच
गाणे आणि त्यातीलही
"चांद मातला" हे जरा
सुश्राव्य गाणे आणि
बाकी सगळाच ठणठणगोपाळ. अर्थात तशी
कथेचीच मागणी त्यामुळे सुसह्य.
संजय लीला भन्साळीचा
चित्रपट म्हणजे भव्य दिव्य
सेट्स-वजनदार संवाद-उत्तम संगीत आणि
शानदार पटकथा असे एक
इम्प्रेशन त्याने सोडलेले आहे.
पण यावेळेस सगळे
व्यवस्थित जुळून आलेले असले तरी
संगीताची अनुपस्थिती आणि मंदावलेली
पटकथा याने बोर्या
वाजवलेला आहे. मी
चित्रपटाला दोन २ *
देईन बाकी निर्णय
प्रेक्षकांनी घ्यावा.
-समीर
कोणत्याही टिप्पण्या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा